Virginia Satir (1916-1988)
Samen met een aantal andere therapeuten kwam in de vijftiger jaren van de vorige eeuw Virginia Satir tot een vorm van behandeling, die verder ging dan het beschouwen van het individu als losstaand wezen. Zij waren zich bewust van de voortdurende wisselwerking tussen mensen en betrokken dit gegeven ook actief in hun therapeutisch handelen.
Zo ontstond gezins/systeemtherapie.
Satir ging er van uit, dat verandering ten goede altijd mogelijk is, ongeacht leeftijd, culturele achtergrond of wat iemand gedaan of meegemaakt heeft.
Zij had een optimistische levenshouding, ingebed in een diep spiritueel besef.
Ze bezat de moed om methoden te ontwikkelen en uit te dragen, die afweken van en verder reikten dan datgene wat op therapeutisch gebied, ook dat van de gezinstherapie, gangbaar was.
Een grote dosis inventiviteit, creativiteit en humor maakten haar opleidingsprogramma tot een boeiende ervaring.
Zij was steeds op zoek naar verbindingen en raakvlakken met verschillende vakgenoten. De invloeden van vakgenoten als Assagioli, Moreno, Rogers, Perls, zijn duidelijk herkenbaar in verschillende van de door Satir ontwikkelde technieken.
In veel recent ontwikkelde therapeutische methoden is haar invloed waarneembaar.